| صفحه اصلی تماس با ما عناوین مطالب پروفایل قالب سبز | ||
|
|
كودكي كه لنگه كفشش را امواج دریا از او گرفته بودند، بر روي ساحل دريا دزد است. مردي كه از دريا ماهي گرفته بود، بر روي ساحل نوشت: دريا سخاوتمندترين سفره ی هستي است. موج دريا آمد و جملات را با خود محو كرد و اين پيام را بر جای گذاشت: برداشت ديگران در مورد خود را در وسعت خويش حل كنيم..
نظرات شما عزیزان: [ دو شنبه 10 بهمن 1390 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
|
درباره وبلاگ  چه آسان شعر می‌سراییم و از انسانیت و حقوق بشر و صدها واژه‌ی از تداعی افتاده‌ی رنگین دیگر دم می‌زنیم. اما آن سوتر از دیوار بلند غرورمان، فراموشی‌مان و روزمرّه‌گی‌مان شعرها کشتار می‌شوند. انسانیت و حقوق بشر در گنداب‌ها دست و پا می‌زند و قاموسی به حجم تاریخ دور و نزدیک از واژگان زنده؛ گرد فراموشی می‌گیرد. چه ساده فراموش می‌کنیم مرگ «شعر» در جامه‌ی انسان را.. آری.. از شعرستانیم و از شعر بی‌خبر و از نزدیک‌ترین‌ها چه دورترین.. |
| ||